TÜRKMENELİNE EL VERELİM

KİMSESİZ KALDILAR YETİŞ EY KİMSESİZLERİN KİMSESİ !...

ADI BATSIN AYRILIĞIN

Gözden gönülden ırak,
Derdimin adı firak,
Canımdan kopan candı,
Irak’ta kalan toprak.

O yanda Türkmendir adları,
Ölüme benzer...
Bu yanda mülteci derler,
Bin ölümden daha beter.

Sıcak rüzgârlarla gelir,
Hasret yüklü bulutlar,
Kırkikindi yağmurları misali,
Çiseler yüreğime,
Türkmen gözyaşı hoyratlar.

Her gece bir asrı alır içine.
Korkunun ayak sesi,
Kapıya inen tokmak .
Dualarda çırpınır ümit kırıntıları,
Ninniler ağlar gibi,
Bebeklerle beraber.
Bir isyanın sesidir,
Tellerde , dudaklarda,
İnadına vefasızlığın,
Musul der,
Kerkük der,
Kara sevdalı türküler.

Hayâllere prangalar vurulmuş,
Muratlar gönüllerde tutsak.
Bana ne Leyla’dan , Mecnun’dan!
Yarım kalmış sevdalar
Türkmen masallarında.
Dilleri dilim,
Kanları kanım,
Adı batsın ayrılığın.

Fazıl Ahmet BAHADIR